Sohbet

                       SOHBET(SÖYLEŞİ)

Bir yazarın günlük olaylar arasından seçtiği bir konuyla ilgili kendine özgü görüş ve düşüncelerini fazla derinleştirmeden karşısındakilere konuşuyormuşçasına anlattığı yazı türüne “sohbet (söyleşi)” denir. Sohbet yazılarına eskiden “muhasebe” denirdi.

Sohbet Türünün Özellikleri Şunlardır:

·        Çoğunlukla, günlük konuların işlendiği sohbet yazılarında konuşma senli benli bir anlatım yolu seçilir.

·        Yazar deyimlerden, atasözlerinden, hatıralardan, halk fıkralarından, nüktelerden, özlü sözlerden çokça yararlanır.

·        Sohbet türü yazılarda herkesi ilgilendiren konular seçilir.

·        Cümleler, konuşma üslubundadır ve genellikle devriktir.

·        Yazar karşısında biri varmış gibi sorular sorar, cevaplar verir, düşüncelerini günlük konuşma dili içtenliği içerisinde açıklar.

·        Sohbetlerde konu uzatılmaz, fazla ayrıntıya girilmez, sadece konuya dikkat çekilir, anlatılanlar kanıtlanmaya çalışılmaz, anlatılanlara inanılması için bir gayret ortaya konmaz.

·        Amaç, okuyucuyu konu üzerinde düşünmeye davet etmektir.

Türk Edebiyatında Sohbet

Türk edebiyatında Ahmet Rasim Kenan, Şevket Rado, Nurullah Ataç, Falih Rıfkı Atay, Suut Kemal Yetkin ve Mehmet Çınarlı sohbet türüne özel bir önem vermiştir.

Sohbet-Deneme Farkı

·        Sohbette yazarın okuyucuyla konuşuyormuş gibi bir anlatımı vardır. Denemede ise yazarın kendi kendisiyle konuşuyormuş gibi bir anlatımı vardır.

·        Sohbette nüktelerden, halk söyleyişlerinden, fıkralardan yararlanılır. Sohbetin dili ve anlatımı yalındır. Denemede ise daha ciddî bir dil kullanılır.

·        Sohbette kısa ve yüzeysel bir anlatım vardır. Amaç, yazarın okuyucuyu kendi düşüncesine çekmesi veya kendi düşüncesi doğrultusunda düşünmesini sağlamasıdır. Denemede ise derinlemesine bir anlatım vardır ve okuyucuyu etkilemek, yönlendirmek gibi bir amaç güdülmez.